Gedicht Henk Harmsen geplaatst bij de Museumboerderij
Onthulling gedicht Henk Harmsen: Op de boerendael
Op 28 juli 2021 is hier in Zeddam een bord met een dialectgedicht van streekschrijver Henk Harmsen (1951-2018) onthuld: het gaat om het gedicht ‘Op de boerendael’. De onthulling werd verricht door Henks zus Toos Harmsen. Het bord staat in de ganzenwei van de Gildekaot. Het is een initiatief van Harm Harmsen, zoon van Henk, en is gefinancierd in het kader van het Stimuleringsfonds Nedersaksisch Gelderland van het Erfgoedcentrum Achterhoek en Liemers. Het doel van het bord is het onder de aandacht brengen en houden van streektaal en regionale identiteit. Henk heeft zich daarvoor uiteraard ook zijn leven lang ingespannen.
Henk Harmsen kwam uit Stokkum, maar had een innige band met Zeddam. Hij schreef over de jaren veel boeken over de historie van het dorp, ook over de Gildekaot. Ook schreef hij diverse boeken samen met Ton Bekker. Hij was in Zeddam op talloze manieren actief, tot molengids aan toe. De Oude Eltenseweg in Zeddam, die Zeddam rechtstreeks met Stokkum verbindt, maakt deel uit van een eeuwenoude handelsweg (Botterweg) richting Duitsland. Het is nog steeds een veel gebruikte onverharde weg. Handelsreizigers tref je er niet meer aan, maar wel talloze recreanten en fietsers. Zo kunnen veel passanten dagelijks kennis maken met het plaatselijke dialect en de streekidentiteit, aangezien het bord vanaf die weg te zien is. Er is bewust gekozen voor een locatie die klopt met het dialect waarin Henk schreef, om zo de passanten een getrouw beeld te kunnen geven van het lokale dialect.
Het diepzinnige gedicht bij de Gildekaot heeft Henk, opmerkelijk genoeg, geschreven toen hij pas begin twintig was. Het gaat over het gevoel zoals hij dat als kind ervoer op de deel van een toen al ouderwetse boerderij in Kilder: het huis waar zijn moeder opgroeide. Die boerderij was een antieke bedoening aan een onverharde weg. Het had een “huuske”, een laag dak, zelfs nog een lemen deelvloer, grillige houten stalpalen (röppels) en er stonden bejaarde kromgehoornde koeien aan rafelige touwen onder een halfdonkere lage hilde, zoals Henk schrijft in zijn boek Boerenjeugd op de grens. Handkracht had er nog geen plaats gemaakt voor paardenkracht. De Gildekaot, niet oud maar wel ouderwets, past goed bij het gedicht. Maar in de avond zag men op de boerendael in Kilder soms de vonken over de gebrekkige elektriciteitsbuizen heen en weer dansen! Dit was een demonische voorbode van wat er ging gebeuren. De boerderij is in 1965 geheel door brand verwoest, waarna Henk het gedicht ongeveer negen jaar later schreef (1974).
vorig artikel: Voorjaarskermis 2019